| Τίτλος | «Σκέφτομαι δημιουργικά-επικοινωνώ αποτελεσματικά» |
| 5η Ομάδα Εργασίας | Η γλώσσα του σώματος και η διαφορετικότητά της ανά τον κόσμο – Η γλώσσα του σώματος στη λογοτεχνία και στην τέχνη |
| Θεματική Ενότητα | Η γλώσσα του σώματος και η διαφορετικότητά της ανά τον κόσμο – Η γλώσσα του σώματος στη λογοτεχνία και στην τέχνη |
| Χρονική περίοδος υλοποίησης | Σχολικό Έτος 2012-2013 |
| Μέλη της Ομάδας |
Κορίνα Αλευρογιάννη Αναστασία Αναγνωστοπούλου Νέμη Βουρλή Ιωάννα Δάρρα |
| Περίληψη Ερευνητικής Εργασίας | Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν δύο τελείως ξεχωριστές γλώσσες με διαφορετική λειτουργία. Όλοι ξέρουμε τον προφορικό λόγο που σ? όλες τις γλώσσες του κόσμου χρησιμοποιείται για την ανταλλαγή πληροφοριών. Είναι η γλώσσα των γεγονότων και των αντικειμένων, ο λόγος της λογικής και της λύσης προβλημάτων, ο λόγος που μπορεί να γίνει γραπτός. Υπάρχει ακόμα μια πιο μυστηριώδης γλώσσα, η γλώσσα του σώματος, που συχνά τη χρησιμοποιούμε , χωρίς να το καταλαβαίνουμε, για να εκφράσουμε τις πραγματικά ανθρώπινες πλευρές του εαυτού μας, δηλαδή τα συναισθήματά μας, τις στάσεις μας και την προσωπικότητά μας. Χρειαζόμαστε και τις δύο γλώσσες για να εκφράσουμε τις δύο πλευρές της ύπαρξής μας: την πρακτική πλευρά, που ασχολείται με τα απαραίτητα, και την ανθρώπινη πλευρά, που εμπεριέχει και τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.
Πολύ συχνά δεν συνειδητοποιούμε τι κάνουμε με το σώμα μας ή με τη φωνή μας. Ωστόσο, αυτή η μη λεκτική επικοινωνία όχι μόνο καθορίζει μια συνομιλία αλλά την εμπλουτίζει και την κάνει πολύ πιο ευέλικτη. Όταν οι λέξεις μας εγκαταλείπουν, οι χειρονομίες συχνά μας βγάζουν από τη δύσκολη θέση. Η στίξη είναι πολύ σημαντικό στοιχείο στη μετάδοση μηνυμάτων. Ανεβοκατεβάζουμε τον τόνο της φωνής μας, κάνουμε μικρές παύσεις για κόμματα, πιο μεγάλες για τελείες, κάνουμε μικρές κινήσεις των χεριών, του προσώπου, των ματιών και των φρυδιών και αλλάζουμε τη στάση του σώματός μας για να δώσουμε έμφαση στις λέξεις και να διευκρινίσουμε τα νοήματα. Τέλος ένα κλείσιμο ματιού ή ένα χαμόγελο μπορούν να αλλάξουν τελείως το νόημα όσων λέγαμε παραπάνω. Στην Τέχνη η χρησιμοποίηση της γλώσσας του σώματος είναι κυρίαρχη. Στη ζωγραφική, που είναι τέχνη παραστατική, οι εικαστικοί καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τη γλώσσα του σώματος στους πίνακές τους για να μεταφέρουν τα συναισθήματα και τις σχέσεις των απεικονιζόμενων προσώπων, τα οποία παραθέτουν με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι παίζουν κάποιο ρόλο. Η αναπαράσταση της πραγματικότητας στηρίζεται κυρίως στην κίνηση και το ρυθμό των μορφών κι όχι τόσο των χρωμάτων, που είναι σαφώς ζωγραφικό στοιχείο. Άρα δεν αρκεί μονάχα μια πιστή, ρεαλιστική αφήγηση, όπως στη φωτογραφία, αλλά πρέπει να συνυπάρχουν η κίνηση, η δράση, η έκφραση. |
| Παρουσίαση εργασίας | ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.ppt |